Saturday, January 8, 2022
/public-file/1909/Ultra/054958c5-4bbe-4914-9c10-b32178a1c3dc.jpg
/public-file/1910/Ultra/eb3cc423-f464-4470-97b4-00c94cdf09dd.jpg
Ottawa, Kanada, 30 grudnia 2021 r.
Sz. P. Zdzisław Kmieć
1114 - 1630 Henderson Highway
Winnipeg, MB R2G 2B9
Drodzy Janino, Stanisławie i Zdzisławie,
Pogrążona w smutku Rodzino Kolegi Stanisława Kmiecia,
Z wielkim żalem i smutkiem przyjąłem wiadomość o śmierci Waszego Ojca Stanisława, czcigodnego weterana Polskich Sił Powietrznych, naszego wielce zasłużonego członka i przyjaciela, naszego Stasia. Jest to ogromna strata nie tylko dla Stowarzyszenia Polskich Kombatantów (SPK) Koła nr 13 w Winnipegu, ale także dla całej Federacji Światowej SPK.
Kolega Stanisław urodził się 5 listopada 1924 r. w Grodzisku Dolnym, powiat Łańcuty, województwo Leżajskie. Rok przed wybuchem wojny rodzina przeniosła się na Podole. Tuż po wkroczeniu wojsk sowieckich na tereny polskie, 19 września 1939 r. policja radziecka aresztowała ojca Franciszka i zwolniła dopiero 9 lutego 1940 r., tego dnia ponownie został aresztowany jak i cała rodzina. Wywiezieni następnego dnia, w bydlęcych wagonach do Muraszi w republice syberyjskiej Komi, a stamtąd na pieszo do posiółka Gierkaszowa, gdzie przydzielono Ich do wyrębu lasu. Dzięki Bogu udało Im przeżyć łagry sowieckie.
Po amnestii z ojcem udali się na przerażającą, trzymiesięczną drogę z Muraszi do formującej się armii polskiej w Kerminie w Uzbekistanie. Stamtąd zostali przewiezieni przez Krasnowodzka i Persję do Iraku, gdzie Kolega Stanisław został przydzielony do lotnictwa bombowego. Stamtąd wysłano Go do Heliopolis w Egipcie na rok przeszkolenia. Po ukończeniu, przetransportowano do Liverpoolu i dalej do dowództwa polskiego lotnictwa, gdzie przeszedł wyszkolenie, jako radiotelegrafista. Został przydzielony do 300 Dywizjonu Bombowego "Ziemi Mazowieckiej" (RAF numer identyfikacyjny 70728), który stacjonował blisko Nottinghamu. Pierwsze loty były na Wellingtonach a wkrótce zaopatrzono Lancasterami. Uczestniczył w lotach zwykle na Zagłębie Ruhry oraz na Berlin. Zdemobilizowany w styczniu 1947 r. w stopniu starszego szeregowego. Z matka Marią i braćmi połączył się dopiero w Anglii w 1947 roku.
Za służbę wojskową Kolega Stanisław, podporucznik Wojska Polskiego w stanie spoczynku, był odznaczony m.in. Medalem Lotniczym, Medalem Wojska za Wojnę 1939-45, Krzyżem Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie oraz brytyjskimi: 1939-1945 Star, War Medal 1939-1945 i Defence Medal.
Był także wyróżniony odznaczeniami państwowymi m. in. Orderem Odrodzenia Polski (Polonia Restituta) i Krzyżem Zesłańców Sybiru. Ponadto za zasługi dla SPK, Krzyżem Zasługi i Złotą i Srebrną Odznaką Honorową Federacji Światowej SPK oraz Złotym, Srebrnym i Brązowym Krzyżem Kombatanckim SPK w Kanadzie. Poza tym, był odznaczony Queen Elizabeth II Golden Jubilee Medal.
W Anglii w styczniu 1948 roku Kolega Stanisław poznał swą ukochaną Janinę, która niestety przed końcem roku wyjechała z rodzicami do Kanady. Nasz lotnik dopiero otrzymał papiery demobilizacyjne w 1949 roku, po czym przyszła żona zabrała Go do Kanady. Przybył do Halifax w dniu 19 września 1949 r. na pokładzie RMS Aquitania, a stamtąd pociągiem do Winnipegu do pracy na farmie. Stasiu i Janka pobrali się miesiąc po Jego przyjeździe i przeżyli razem prawie 70 lat.
Po przybyciu do Winnipeg Kolega Stanisław włączył się w życie polonijne, wstępując w 1952 roku do SPK Koła nr 13. Piastował wszelkie funkcje w Zarządzie Koła włącznie z Prezesem. W Zarządzie Głównym SPK był wieloletnim Wiceprezesem. Był Przewodniczącym oraz Członkiem Zarządu Fundacji Charytatywnej SPK w Kanadzie, a także był gorliwym zwolennikiem Polskiego Zespołu Tańca SPK “Iskry”.
W 2015 roku, za wybitną wieloletnią pracę w realizacji celów Stowarzyszenia, XXXVI Walny Zjazd SPK w Kanadzie nadał Koledze Stanisławowi Kmieć „Członkostwo Honorowe Stowarzyszenia”. Miałem zaszczyt i przyjemność osobiście Mu wręczyć Dyplom podczas odwiedzin w Winnipegu.
Kolega Stanisław był jednym z założycieli oraz wiernym parafianinem Kościoła Św. Andrzeja Boboli. W dodatku był zaangażowany w Kongresie Polonii Kanadyjskiej i Kasie Pożyczkowej przy SPK Kole nr 13.
Kolega Stanisław był bez reszty oddany pracy dla dobra SPK i Niepodległej Polski. Z Jego odejściem, Polonia straciła wybitnego społecznika, wspaniałego człowieka, prawdziwego dżentelmena i patriotę. Z Jego zaangażowania będziemy zawsze mogli brać przykład.
Mile wspominam nasze spotkania na Walnych Zjazdach SPK i na uroczystościach i obchodach rocznicowych w Domu SPK w Winnipeg oraz w „Klubie 13”. W 2019 roku z okazji przekazania do Polski samolotu „Dakota” gen. Kazimierza Sosnkowskiego, miałem zaszczyt wręczyć Koledze Stanisławowi „Dyplom Uznania", nadany za zasługi dla naszego Stowarzyszenia.
O wiele bardziej doceniam nasze prywatne rozmowy przy różnych okazjach. Zawsze uważałem Kolegę Stanisława za uosobienie żywej historii, za kwintesencję tego, co łączy nasze Stowarzyszenie. Jestem tym bardziej dumny, że Stasiu uważał mnie za swego przyjaciela.
Odchodząc na „wieczna wartę” pozostawił w smutku Rodzinę i przyjaciół, z którymi łączymy się w żalu po Jego stracie.
Pożegnanie to jest dla mnie szczególnie trudne, ponieważ rodzina mojej mamy też została deportowana na Syberię, oboje rodzice przeszli cały szlak bojowy 2. Korpusu, a tym bardziej, że Kolega Stanisław znał mnie od młodości.
Żałuję, że ze względu na panującą pandemię nie mogę osobiście pożegnać Kolegi Stanisława, ale proszę mi wierzyć, że sercem jestem z Wami.
W imieniu własnym, Zarządu Głównego i Rady Naczelnej oraz wszystkich członków SPK w Kanadzie, przekazuję wyrazy najgłębszego współczucia Rodzinie i najbliższym. Dołączam również wyrazy szacunku i uznania za Jego pracę dla dobra naszego Stowarzyszenia, Polonii, Kanady i Ojczyzny.
Cześć Jego Pamięci!
Andrzej Ruta
Prezes ZG SPK w Kanadzie
